<DIV ="note_ text_align_ltr directi&#111;n_ltr clearfix">
ben bu yazı serin geçer sanmıştım....seneler önce yazmayı bıraktığım için yeniden başlamam sanmıştım...kelimelerle oynamam , oynatmam , sevdiğimi ; sevdiğinizi ,askımı ; askınızı , sevdamı ; sevdanızı ; özlemimi özleminizi hayatımı ; hayatınızı kendimi yani sizi anlatmam artık anlatamam sanmıştım...ben bu yazı serin geçer sanmıştım...aksine bir ejderhanın alev topları gibi yakıcı , ağustos böceğinin geceyi yırtan sesi gibi gürültülü , bir çitanın avını kovalayışı kadar hızlı , bir kartalın pençesi gibi yırtıcı , bir baykuşun bekleyişi gibi sinsi beklemiyordum bu yazı...ben bu yazı serin geçer sanmıştım... ben serin geçmeyen yazları tarihe gömdüm sanmıştım...alevleri söndürdüm , kasırgaları durdurdum , zamanı yavaşlattım , düzene uydum , yola girdim olağan ve sıradanlaştım sanmıştım...duygularım köreldi , mantığım yerleşti , sıradan hayatların figuranı olmayı kabul ettim sanmıştım , herşeye ve herkese rağmen ben bu yazı serin geçer sanmıştım... sövmeyi övgüyü ,isyanı şükrü ,sorgulamayı kabulü , kızmayı takdiri ,hırsı kabullenmişliği , kibiri mütevaziliği , gururu pişkinliği , şüpheyi saflığı , deliliği durgunluğu , alkışı küfrü , mutluluğu kederi tüm zıtlıklarla uyumu bir kenara atıp kalabalığa karıştığımı sanmıştım , bu gece olduğu gibi sabahlara dek yazmayı kesinlikle bıraktım sanmıştım...kimseler beni bilmesin , beni okumasın , ne düşündüğümü öğrenmesin , beni tanımasın yalnızlığın ve kalabalığın içinde kaybolayım görmesinler bilmesinler istiyorum sanmıştım...ben bu yazı serin geçer sanmıştım...ama olmadı...ne zaman yazımı ısıtan alevleri söndürmek istesem ateş kükredi ve dizginlenmesi yine zor oldu...halbuki tüm alevler sönsün ne karanlık aydınlansın ne can acısın ne ruhlar kirlensin ne ortalık küllensin istiyordum...yalnızca serin bir yaz istiyordum...eylül rüzgarının yaprakları döken ruhumu oksayan ellerini özlemeyeyim istiyordum...o hüzünlü sonbahar silüetine lanet edeyim bu yaz serin geçsin ne sonbaharı özleyim ne de yazmaya başlayayım istiyordum...ama olmadı....ben bu yazı serin geçer sanmıştım...oysa felek yine yerini almıştı...usul usul uzaktan bakıyordu yine sinsi ve alaycıydı...yine aynı oyunlar oynandı....diğer tüm oyuncularla birlikte... ben de herkes gibi rolümü biliyordum...önceden ezberlenmişti...ben bilerek ve isteyerek kısa bi ayrılık yaşamıştım sahneden ...uzak kalmak istedim ama istemesem de yine sahnedeydim....kulis ve sahne arasındaki mesafe artık çok yakındı...gerçek ve hayali ayırmaya artık yetmiyordu...bütün oyunlar yine umarsızca sahnelendi...unuttuğum garip replikleri hatırlattı bana bu yaz...uzun süredir yaşamadığım yaşamanın aslnda pek de hoş olmadığı replikler....biraz bocaladom başlarda...ama yine alıştım...oysa ben bu yazı serin geçer sanmıştım...kaçamaklar sardı dört bir yanımı... aslında gerçeğin ta kendisini en derinden ve içten arzularken ben...böyle gelmiş böyle gider mi ile geçti bu yaz...böyle gelmiş böyle gider mi bilmem...böyle gelmiş sanıp böyle götürürler mi onu hiç bilmem...seninle vakit geçirmek o kadar güzel ki diye başlayıp sonrası iyi kötü biten kaç hikayede imzam var ben dahi bilmiyorum bu yaz bilmek de istemiyorum...hatta unutmalıyım...bir ben bir de tanrı bilir sanıyordum aslında yanılmışım ...bilen bilmeyen herkes söz sahibiymiş rehberimin sadece ben olmak istediğim yol hikayemde...ben kalmayı genelde daha çok sevdim gitmekten...ne sevgiliyi ne bir dostu bırakıp giden olmak istemedim kaçan olan istemedim... tahta pervazlar kadar eski ama onlar kadar çürük olmayan asklar kalıcı mutluluklar istedim...gözyaşı dökülmesin huzursuzluk yaşanmasın gerçekler bilinmesin istedim...ben bu yazı serin geçer sanmıştım....mücadele ruhuma sinmişti bi kere yenilmek istemedim...üzen olmak istemedim...sözcüklerimi seçtim hayatımda olan olmayan herkese karşı... kılıçımı çekmedim...bakışlarımı körelttim...ama eyvallah da etmedim...mutlu olma güçlü olma pahasına bir sözü cok sevdim galiptir bu yolda mağlup...mağlubiyetlerimde<WBR>n gülümsemeler çıkarttım..iç çekişlerimden kahkahalar....gözyaşlarımd<WBR>an mutluluklar edindim...kaldırdığım kadehlerde dinlediğim şarkılarda dokunduğum tenlerde gördüğüm rüyalarda başkalarının gözyaşı olsun istemedim...saklandım gizlendim...bir küçük çocuk gibi utandım...bu yazının kendine yazıldığını sanan cok kişi olsun istemedim...ben bu yazı serin geçer sanmıstım...ama olmadı...ama bu gece yazmaya tekrar başladım...
<DIV =tagged id=reader_tags_44834621128>